Καλύτερο τ’ όνομα απ’ το ακριβότερο μύρο.
Κι η μέρα του θανάτου από τη μέρα της γέννησης -
Κάλλια να πας σε σπίτι θλίψης παρά σε σπίτι γλεντιού.
Γιατί αυτό ‘ναι το τέλος του κάθε ανθρώπου, κι ας το βάλει στο νου του αυτό όποιος ζει.
Κάλλιο λύπη παρά γέλιο.
Γιατί από του προσώπου το κατσούφιασμα γίνεται πιο χαρούμενη η καρδιά.
Των σοφών η καρδιά είναι στο σπίτι του πόνου.
Η καρδιά των ανόητων στης χαράς το σπίτι.
Κάλλιο ν’ ακούει ο άνθρωπος μάλωμα σοφού, παρά τραγούδι ανόητου.
Γιατί σαν τον ήχο των αγκαθιών κάτω από το καζάνι είναι και των ανόητων το γέλιο.
Ματαιότης είναι κι αυτό.
Η καταπίεση, βέβαια, κάνει το σοφό να παραλογίζεται και το δώρο διαφθείρει την καρδιά.
Κάλλιο το τέλος μιας υπόθεσης παρά το άρχισμά της.
Καλύτερος ο ταπεινός από τον ξεπαρμένο.
Μην ανάβεις γρήγορα, γιατί ο θυμός στων ανόητων τις καρδιές ξεκουράζεται.
Μην πεις: Τάχα για ποιο λόγο οι περασμένες μέρες είναι καλύτερες απ’ αυτές; Φρόνιμα δε ρωτάς.
Η σοφία αξίζει σαν και την κληρονομιά και χρειάζεται σ’ όσους θωρούν τον ήλιο.
Γιατί ‘ναι σκεπή η σοφία, ως είναι σκεπή και το ασήμι.
Της σοφίας όμως η υπεροχή είναι τούτη:
Δίνει ζωή σε κείνους που την έχουν.
Κοίτα το έργο του Θεού: Ποιος μπορεί να κάνει ίσιο εκείνο που έκαν’ εκείνος στραβό;
Τη μέρα της ευτυχίας χαίρου.
Κατά τη μέρα της δυστυχίας φυλάξου.
Γιατί ο Θεός έκανε το ένα αντίμετρο του άλλου, για να μη βρίσκει ο άνθρωπος τίποτα που να ‘ναι ύστερ’ απ’ αυτόν.
Όλα τα είδα στις μέρες τις ματαιότητάς μου.
Υπάρχει δίκαιος που καταστρέφεται μες στη δικαιοσύνη του.
Κι υπάρχει ασεβής που ‘ναι πολύχρονος μες στην κακία του.
Μη γίνεσαι υπερβολικά δίκαιος και μη θαρρείς τον εαυτό σου υπερβολικό σοφό.
Γιατί να καταστρεφτείς;
Μη γίνεσαι υπερβολικά κακός.
Μην είσαι ανόητος. Γιατί να πεθάνεις πριν την ώρα σου;
Καλό να κρατάς κι αυτό. Κι από κείνο να μην τραβάς το χέρι σου.
Γιατί όποιος φοβάται το Θεό, όλ’ αυτά θα τα ξεφύγει -
Η σοφία δυναμώνει το σοφό, πιότερο κι από δέκα εξουσιαστές που ‘ναι μες στην πόλη.
Γιατί δεν υπάρχει δίκαιος απάνω στη γη, που να μην κάνει το καλό και να μην πέφτει σε αμαρτία.
Ακόμη, μη δίνεις προσοχή σ’ όλα τα λόγια που λέγονται, μη λάχει κι ακούσεις και το δούλο σου να σε κακολογεί.
Γιατί πολλές φορές, και το ξέρεις πολύ καλά αυτό, και συ κακολόγησες άλλους.

Όλ’ αυτά τα δοκίμασα με σοφία.
Είπα, θα γίνω σοφός.
Κι όμως αυτή έφυγε μακριά ‘πο μένα.

Ό,τι είναι πολύ μακριά κι υπερβολικά βαθιά,
ποιος μπορεί να το βρει;